....ก่อนที่จะเขียนถึงเรื่องนี้ได้หลับตานึกย้อนไปถึงตอนที่เป็นนิสิต..............มีอาจารย์ท่านหนึ่งตั้งคำถามกระตุ้นการคิดแก่นิสิตว่า "พวกเธอคิดว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร.....ใครคิดว่าตัวเองเป็นคนดีบ้าง" ตัวเราก็ตาตั้งยกมือด้วยความมั่นใจ พลางคิดในใจว่าฉันนี่แหละคนดี เพราะฉันทำทุกอย่างที่ลูกที่ดี เพื่อนที่ดี นิสิตที่ดีพึงทำ...สักพักก็มีเพื่อนชายคนหนึ่งยกมือแล้วพูดแทรกขึ้นว่า "ผมไม่ปักษ์ใจว่าใครคือคนดี แม้กระทั่งตัวผม เพราะความดีมันวัดไม่ได้ อะไรคือความดี เป็นตัวยังไงเรายังไม่รู้เลย"........ตอนนั้นหลังจากที่ฟังเพื่อนพูดให้รู้สึกฉงนไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดและรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ขวางโลกจริงๆ...
....เวลาผ่านไปเกือบสิบปีกลับมาย้อนคิดในสิ่งที่เพื่อนพูด ความรู้สึก ความเข้าใจนั้นแตกต่างจากเดิมมาก เฝ้าถามตัวเองเหมือนกันว่าอะไรคือความดี สิ่งดีงามที่หลายคนให้นิยามนั้น แท้จริงแล้วเป็นอย่างไร....แล้วเราเป็นอย่างไร...ตัวเราก็คิดว่าเราเป็นคนดี เราสุดยอดแล้ว เรานี่แหละวะ ............แต่.......... ทำไม้ทำไมยังมีคนไม่ชอบเรา ยังมีคนตำหนิติเตียนวิพากษ์ วิจารณ์เรา เสียๆหายๆ เออ...มันแปลกดีนะ......
.....คิดไปคิดมาทำให้นึกถึงคำกล่าวที่ว่า มนุษย์น่ะเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังบกพร่องอยู่......อ้อเป็นอย่างงี้นี่เอง
