เมื่อใดที่คนเรายึด โยง ใยไปที่คนอื่น
เราอาจรู้สึกอบอุ่น มั่นคง ในแรกขณะ
เมื่อสายใยบางๆนั้นค่อยๆหลุด และขาดไป
ทันใด ความอบอุ่น มั่งคงพลันสลาย
เมื่อนั้น เราอ่อนล้า โรยแรง
หนึ่งกาย แน่นิ่ง ดั่งไร้วิญญาณ
เมื่อนั้นกลับคืนสู่ตัวตน
ดูตน ดูใจ ด้วยพินิจ
ใคร่ครวญ แท้จริงเรานั้นยึดติด
หวังผิดจึงผิดหวัง ดังได้ตรอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น